فعالیت در عرصه ارزهای دیجیتال

مسیر بیت کوین پر از اجساد تلاش های ناموفق است. من فهرستی از حدود a
صدها سیستم پرداخت رمزنگاری، اعم از نقدی الکترونیکی و فناوری های مبتنی بر کارت اعتباری، که هستند
به نوعی قابل توجه است. برخی از آنها پیشنهادهای دانشگاهی هستند که به خوبی مورد استناد قرار گرفته اند در حالی که برخی دیگر واقعی هستند
سیستم هایی که مستقر و آزمایش شدند. از بین تمام نام‌های موجود در این لیست، احتمالاً تنها یکی وجود دارد
شما تشخیص می دهید - پی پال. و پی پال تنها به این دلیل زنده ماند که به سرعت از اصلی خود دور شد
ایده پرداخت های رمزنگاری در دستگاه های دستی!
چیزهای زیادی برای آموختن از این تاریخ وجود دارد. ایده های بیت کوین از کجا می آیند؟ چرا بعضی ها
فناوری ها زنده می مانند در حالی که بسیاری دیگر می میرند؟ برای نوآوری های فنی پیچیده چه چیزی لازم است؟
با موفقیت تجاری سازی شود؟ اگر هیچ چیز دیگری نباشد، این داستان به شما قدردانی از چگونگی آن می دهد
قابل توجه این است که ما بالاخره یک مکانیسم پرداخت واقعی و کارآمد داریم که بومی اینترنت است.
ترتیبات مالی سنتی
در زمان قبل از اینکه دولت ها وجود داشته باشند، قبل از اینکه ارز وجود داشته باشد، سیستمی که برای آن کار می کرد
خرید کالا به صورت مبادله ای بود. بیایید بگوییم آلیس یک ابزار می خواهد و باب دارو می خواهد. اگر هر کدام از آنها
اتفاقاً آنچه را که طرف مقابل نیاز دارد، داشته باشد، آنگاه می‌توانند با هم عوض کنند و هر دو نیازهای خود را برآورده کنند.
از طرف دیگر، فرض کنید آلیس غذایی دارد که حاضر است آن را با یک ابزار معاوضه کند، در حالی که باب، که یک
ابزار، هیچ نیازی به غذا ندارد. او به جای آن دارو می خواهد. آلیس و باب نمی توانند با هر کدام معامله کنند
دیگر، اما اگر شخص سومی وجود داشته باشد، کارول، که دارویی دارد که حاضر است آن را با غذا معاوضه کند.
امکان تنظیم یک مبادله سه طرفه وجود دارد که در آن هر کس آنچه را که نیاز دارد دریافت کند.
البته اشکال کار هماهنگی است - ترتیب دادن گروهی از مردم که نیازها و خواسته هایشان را دارند
تراز کردن، در همان مکان در همان زمان. دو سیستم برای حل هماهنگی ظاهر شد: اعتبار و
پول نقد مورخان، مردم شناسان و اقتصاددانان با هم بحث می کنند که کدام یک از این دو ابتدا توسعه یافت، اما این
برای اهداف ما بی اهمیت است
در یک سیستم مبتنی بر اعتبار، در مثال بالا، آلیس و باب می توانند با یکدیگر تجارت کنند.
باب ابزار را به آلیس می‌دهد و باب لطفی را که به او مدیون است دریافت می‌کند. به عبارت دیگر آلیس بدهی دارد
که او باید مدتی در آینده با باب توافق کند. اکنون نیازهای مادی آلیس برآورده شده است،
اما او بدهی دارد که می‌خواهد آن را لغو کند، بنابراین این «خواسته» جدید اوست. اگر آلیس با کارول در
در آینده، آلیس می تواند غذای خود را با داروی کارول معاوضه کند، سپس با دارو به باب برگردد و
بدهی را لغو کند
از سوی دیگر، در یک سیستم مبتنی بر پول نقد، آلیس ابزار را از باب می‌خرید. بعداً ممکن است بفروشد
غذای او را به کارول، و کارول می تواند داروهای خود را به باب بفروشد و چرخه را تکمیل کند. این معاملات می توانند
به هر ترتیبی اتفاق می افتد، مشروط بر اینکه خریدار در هر معامله پول نقد در دست داشته باشد. در پایان، از
البته، گویی هیچ پولی هرگز دست به دست نشده است.
هیچ کدام از این دو سیستم به وضوح برتری ندارند. یک سیستم مبتنی بر پول نقد باید با مقداری اولیه "بوت استرپ" شود
تخصیص پول نقد که بدون آن هیچ معامله ای امکان پذیر نیست. یک سیستم مبتنی بر اعتبار نیازی ندارد
bootstrapping، اما اشکال این است که هر کسی که بدهکار است، ریسک می کند. وجود دارد
این احتمال وجود دارد که شخص دیگر هرگز برای تسویه بدهی برنگردد.
پول نقد همچنین به ما این امکان را می دهد که در مورد ارزش چیزی دقیق باشیم. اگر مبادله می کنید، سخت است
بگو اگر وسیله ای بیشتر از دارو ارزش دارد یا دارو از غذا. پول نقد به ما امکان استفاده می دهد
اعداد برای صحبت در مورد ارزش به همین دلیل است که ما امروزه از یک سیستم ترکیبی استفاده می کنیم - حتی زمانی که از آن استفاده می کنیم
اعتبار، ما بدهی را به مقدار نقدی که برای تسویه آن لازم است اندازه گیری می کنیم